Drodzy Bracia i Siostry, dobrej niedzieli!

Ewangelia dzisiejszej liturgii (Łk 2, 22-40) mówi nam o Maryi i Józefie, którzy przynoszą Dzieciątko Jezus do Świątyni jerozolimskiej. Zgodnie z Prawem, przedstawiają Je w przybytku Boga, aby przypomnieć, że życie pochodzi od Pana. A podczas gdy Święta Rodzina spełnia to, co z pokolenia na pokolenie zawsze praktykowano w ludzie Izraela, dzieje się coś, co nigdy wcześniej się nie zdarzyło.

Dwoje starców, Symeon i Anna, wypowiada proroctwo dotyczące Jezusa: obydwoje wysławiają Boga i mówią o Dziecku „wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem” (w. 38). Ich pełne wzruszenia głosy rozbrzmiewają wśród starych kamieni Świątyni, głosząc spełnienie oczekiwań Izraela. Bóg naprawdę jest obecny pośród swojego ludu: nie dlatego, że mieszka w czterech ścianach, ale dlatego, że żyje jak człowiek pośród ludzi. To jest nowość Jezusa. W starości Symeona i Anny wydarza się rzecz nowa, która zmienia dzieje świata.

Ze swej strony, Maryja i Józef dziwili się temu, co słyszeli (por. w. 33). Kiedy Symeon bierze w objęcia Dzieciątko, w istocie nazywa Je trzema pięknymi określeniami, które zasługują na refleksję. Trzy określenia, trzy imiona, które Mu nadaje. Jezus jest zbawieniem; Jezus jest światłem; Jezus jest znakiem sprzeciwu.

Przede wszystkim Jezus jest zbawieniem. Symeon tak mówi, modląc się do Boga: „Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, które przygotowałeś wobec wszystkich narodów” (w. 30-31). To zawsze nas zdumiewa – powszechne zbawienie skupione tylko w Jednym! Tak, bowiem w Jezusie mieszka cała pełnia Boga i Jego Miłości (por. Kol 2, 9).

Drugi aspekt: Jezus jest „światłem na oświecenie pogan” (por. w. 32). Tak jak słońce, które wschodzi nad światem, tak to Dziecko odkupi go od mroków zła, od cierpienia i od śmierci. Jakże bardzo potrzebujemy, również dzisiaj, światła – tego światła!

Na koniec, Dziecko w objęciach Symeona jest znakiem sprzeciwu, „aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (w. 35). Jezus ujawnia kryterium osądzania całej historii i jej dramatów, a także życia każdego z nas. A jakie jest to kryterium? Jest nim miłość: ten, kto kocha, żyje, kto nienawidzi, umiera.

Jezus jest zbawieniem, Jezus jest światłem, Jezus jest znakiem sprzeciwu.

Oświeceni tym spotkaniem z Jezusem, możemy zatem zadać sobie pytania: czego ja oczekuję od mojego życia? Co jest moją wielką nadzieją? Czy moje serce pragnie oglądać oblicze Pana? Czy oczekuję objawienia Jego planu zbawienia dla ludzkości?

Prośmy razem Maryję, przeczystą Matkę, żeby nam towarzyszyła pośród blasków i cieni historii, zawsze prowadziła nas na spotkanie z Panem.

____________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy Bracia i Siostry!

Dziś we Włoszech obchodzony jest Dzień dla Życia pod hasłem: „Przekazywanie życia – nadzieja dla świata”. Przyłączam się do włoskich biskupów, wyrażając wdzięczność wielu rodzinom, które z radością przyjmują dar życia, zachęcając młode pary, aby nie bały się mieć dzieci. Serdecznie pozdrawiam także Włoski Ruch na rzecz Życia, który obchodzi 50-lecie istnienia. Wszystkiego najlepszego!

Jutro w Watykanie odbędzie się Międzynarodowym Szczyt Praw Dziecka pod hasłem „Kochajmy je i chrońmy”, który miałem radość zainicjować i w którym sam wezmę udział. To wyjątkowa okazja, by skierować uwagę świata na najpilniejsze kwestie dotyczące życia najmłodszych. Zachęcam was do wspólnej modlitwy o pomyślny przebieg i owocność [tego spotkania].

W nawiązaniu do fundamentalnej wartości ludzkiego życia powtarzam zdecydowane „nie” wojnie, która niszczy, niszczy wszystko, niszczy życie i prowadzi do jego lekceważenia. Nie zapominajmy, że wojna jest zawsze porażką. W tym Roku Jubileuszowym ponawiam mój apel, szczególnie do przywódców chrześcijańskich, aby dołożyli wszelkich starań na rzecz negocjacji mających na celu zakończenie wszystkich trwających konfliktów. Módlmy się o pokój na udręczonej Ukrainie, w Palestynie, Izraelu, Libanu, Mjanmie, Sudanie i Kiwu Północnym.

Pozdrawiam was wszystkich, przybyłych z Włoch i innych części świata. W szczególności witam wiernych z Walencji, Barcelony i Sewilli; uczniów z Instytutu „Rodríguez Moñino” z Badajoz w Hiszpanii oraz z „École de Provence” w Marsylii; grupę parafialną z Nanterre oraz przybyłych z Polski, Chorwacji, Bułgarii i Indii. Pozdrawiam także młodzież Niepokalanej.

Pozdrawiam wiernych z Cantù, Vighizzolo, Seregno i Cologno Monzese; przedstawicieli Unitalsi z diecezji Camerino-San Severino Marche; skautów z Noli oraz członków Serra Club International. Pozdrawiam ministrantów ze wspólnoty duszpasterskiej „Królowej Apostołów” z archidiecezji mediolańskiej.

Wszystkim życzę dobrej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Smacznego obiadu i do zobaczenia!