Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry! Dobrego święta!

Dzisiaj, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, Ewangelia przedstawia nam Jej rozmowę z kuzynką Elżbietą. Kiedy Maryja wchodzi do domu i wita Elżbietę, ta mówi do Niej: „Błogosławionaś Ty między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona” (Łk 1, 42). Te słowa, pełne wiary, radości i zdumienia, stały się częścią Zdrowaś Maryjo. Za każdym razem, kiedy odmawiamy tę modlitwę, tak piękną i nam bliską, robimy to, co Elżbieta - pozdrawiamy Maryję, błogosławimy Ją, bowiem Ona przynosi nam Jezusa.

Maryja przyjmuje błogosławieństwo Elżbiety i odpowiada kantykiem, który jest podarunkiem dla nas, dla całej historii – Magnificat. Jest to pieśń uwielbienia, którą moglibyśmy określić jako „hymn nadziei”. Jest to hymn uwielbienia i radości z powodu wielkich rzeczy, jakie Pan Jej uczynił, ale Maryja idzie dalej - kontempluje działanie Boga w całej historii Jego ludu. Mówi na przykład, że Pan „strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych, głodnych syci dobrami, a bogaczy odprawia z niczym” (ww. 52-53). Gdy słuchamy tych słów, moglibyśmy się zapytać: czy Dziewica trochę nie przesadza, opisując świat, jaki nie istnieje? Rzeczywiście, to co mówi, zdaje się nie odpowiadać rzeczywistości; w czasie, kiedy Ona mówi, ówcześni władcy nie zostali obaleni - budzący postrach Herod, na przykład, mocno trzyma się na swoim tronie. A także ubodzy i głodni pozostają tacy, podczas gdy bogaczom nadal dobrze się powodzi.

Co oznacza ów kantyk Maryi? Jaki jest jego sens? Jej zamiarem nie jest kronikarskie relacjonowanie wydarzeń tamtego czasu – nie jest dziennikarką – lecz chce nam powiedzieć coś o wiele ważniejszego – że Bóg poprzez Nią zapoczątkował historyczny przełom, ustanowił ostatecznie nowy prządek rzeczy. Ona, mała i pokorna, została wywyższona i – to świętujemy dzisiaj – wyniesiona do chwały nieba, podczas gdy możni świata pozostaną z niczym. Pomyślcie o przypowieści o owym bogaczu, przed którego drzwiami był żebrak, Łazarz. Jak skończył? Z pustymi rękami. Innymi słowy, Matka Boża zapowiada radykalną zmianę, odwrócenie wartości. W czasie rozmowy z Elżbietą, gdy nosi w łonie Jezusa, zapowiada to, co powie Jej Syn, kiedy ogłosi błogosławionymi ubogich i pokornych, a będzie ostrzegał bogaczy i tych, którzy polegają na własnej samowystarczalności. Dziewica zatem prorokuje tym kantykiem, tą modlitwą – prorokuje, że pierwszeństwo mają nie władza, sukces i pieniądz, ale na pierwszym miejscu są służba, pokora, miłość. A patrząc na Nią w chwale, pojmujemy, że prawdziwą władzą jest służba – nie zapominajmy o tym: prawdziwą władzą jest służba - i panować znaczy miłować. I że taka jest droga do nieba.

A zatem, co do nas, możemy się zastanowić: czy ten przewrót, zapowiedziany przez Maryję, dotyczy mojego życia? Czy wierzę, że miłować znaczy panować, a służenie to władza? Czy wierzę, że celem mojego życia jest niebo, jest raj? Czy też troszczę się jedynie o to, żeby dobrze mi się wiodło tu, na ziemi, zabiegam tylko o sprawy ziemskie, materialne? I dalej, czy obserwując wydarzenia na świecie, poddaję się pesymizmowi, czy też, jak Dziewica, potrafię dostrzegać działanie Boga, który przez łagodność i małość dokonuje wielkich rzeczy? Bracia i siostry, Maryja dziś wyśpiewuje nadzieję i w nas rozpala nadzieję, w Niej widzimy cel drogi – Ona jest pierwszym stworzeniem, które z całym swoim jestestwem, z duszą i ciałem, przekracza zwycięsko linię mety - nieba. Pokazuje nam, że niebo jest w zasięgu ręki. Jak to? Tak, niebo jest w zasięgu ręki, jeżeli również my nie ulegniemy grzechowi, będziemy sławić Boga z pokorą i służyć wielkodusznie innym. Nie należy ulegać grzechowi; lecz ktoś może powiedzieć: „Ale, ojcze, ja jestem słaby”. – „Lecz Pan jest zawsze przy tobie, bo jest miłosierny”. Nie zapominaj, jaki jest styl Boga – bliskość, współczucie i czułość; On zawsze jest przy nas, ze swoim stylem. Nasza Matka bierze nas za rękę, prowadzi nas do chwały, zachęca nas do radowania się na myśl o raju. Wysławiajmy Maryję naszą modlitwą i prośmy Ją o spojrzenie zdolne dostrzegać niebo na ziemi.           

__________________________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy bracia i siostry, pozdrawiam was wszystkich, rzymian i pielgrzymów z różnych krajów - rodziny, grupy parafialne, stowarzyszenia. W szczególności pozdrawiam młodzież z diecezji Werony na szkolnym obozie oraz chłopców i dziewczęta od Niepokalanej.

Życzę radosnego święta Wniebowziętej wam, tutaj obecnym, osobom, które przebywają na wakacjach, a także wielu, którzy nie mogą sobie pozwolić na okres odprężenia, osobom samotnym i osobom chorym. Nie zapominajmy o nich! Myślę też z wdzięcznością w tych dniach o osobach, które zapewniają niezbędne usługi dla społeczności. Dziękuję za waszą pracę dla nas.

W tym dniu, poświęconym Matce Bożej, zachęcam wszystkich, którzy mają możliwość, do nawiedzenia jakiegoś sanktuarium maryjnego, żeby oddać cześć naszej Matce niebieskiej. Bardzo wielu rzymian i pielgrzymów udaje się do bazyliki Matki Bożej Większej, żeby się pomodlić przed wizerunkiem Salus Populi Romani. Znajduje się tam także figura Dziewicy, Królowej Pokoju, umieszczona przez Papieża Benedykta XV. Prośmy wciąż o wstawiennictwo Matkę Bożą, aby Bóg obdarzył świat pokojem, i módlmy się w szczególności za naród ukraiński.

Życzę wszystkim dobrego święta! Nie zapominajcie o modlitwie za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia!