Alle 18 di oggi, festa di San Carlo Borromeo, Onomastico del Santo Padre, nell’Aula Paolo VI, nell’ambito della "Serata della Poesia del Santo Padre" organizzata per il Giubileo del Pontificato, il Papa incontra i Membri della Fondazione "Giovanni Paolo II" e i partecipanti a diversi Pellegrinaggi dalla Polonia, e rivolge ai presenti il discorso che pubblichiamo di seguito:

Serdecznie witam wszystkich tu obecnych. Dziękuję drogim Księżom Arcybiskupom za życzliwe słowa, jakie skierowali pod moim adresem. Witam pielgrzymów z Archidiecezji Gdańskiej, którzy zgodnie z wieloletnią już tradycją towarzyszą mi w dniu mojego patrona św. Karola Boromeusza. Pozdrawiam również pielgrzymów z Archidiecezji Gnieźnieńskiej oraz z Diecezji Tarnowskiej z ich Biskupami. Bardzo dziękuję za waszą obecność. Serdeczną wdzięcznością obejmuję wszystkich artystów, którzy przygotowali ten piękny program.

W sposób szczególny pragnę pozdrowić członków i przyjaciół Fundacji Jana Pawła II, która zorganizowała dzisiejszy uroczysty wieczór. Jestem wdzięczny, że stał się on okazją do spotkania z szeroką rzeszą rodaków, mieszkańców Rzymu i przybyszów z różnych krajów świata. Dawno już takiego spotkania nie było. Wpisuje się ono niejako w cel, jaki postawiła sobie Fundacja przed dwudziestu dwu laty. Jak to bowiem zostało zapisane w pierwotnym Statucie, celem Fundacji jest działalność religijna, kulturalna, naukowa, duszpasterska i dobroczynna na rzecz Polaków z kraju i emigracji, ułatwiająca umacnianie i rozwijanie tradycyjnych więzów istniejących między narodem polskim a Stolicą Świętą, upowszechnianie dorobku polskiej kultury chrześcijańskiej, pogłębianie studium nauki Kościoła. Dziś zakres działalności Fundacji bardzo się rozszerzył, tak że ma ona charakter międzynarodowy. Niemniej nie możemy zapominać o tych polskich korzeniach. Dobrze, że w ten poetycki sposób zostały one dziś przypomniane.

Friends of the Foundation from the United States and from Indonesia are present today. I cordially greet them and express to them my gratitude for their willing and generous participation in this work. I thank you not only for your material support of the Foundation but also for your active initiatives of a religious and cultural nature, which become opportunities for evangelization and for spreading a culture permeated by the Christian spirit. God bless you!

Je vous salue aussi, chers amis de la Fondation qui venez de France. Je sais tout ce qui est réalisé grâce à votre action, à votre témoignage de foi et à votre attachement au Successeur de Pierre. Je vous remercie de l’aide que vous apportez à la Fondation et à toutes les personnes qui bénéficient de ses initiatives. Je prie Dieu afin qu’il vous soutienne par sa grâce et sa Bénédiction.

Saluto cordialmente gli ospiti venuti da Roma e dall’Italia. Constato con gratitudine che in questo Paese la Fondazione può sviluppare la propria attività in un’atmosfera di benevolenza e di sostegno. Esprimo al Signor Cardinale Camillo Ruini e alla Conferenza Episcopale Italiana il mio particolare ringraziamento per l’aiuto materiale nell’opera dell’istruzione dei giovani dei Paesi dell’ex blocco orientale, che studiano a Lublino, a Varsavia e a Cracovia. E’ una significativa espressione della solidarietà della Chiesa in Italia con le Chiese che continuano a curare le ferite dell’epoca passata. Voglia il buon Dio ricompensare la vostra bontà.

Dziś razem z wami dziękuję Bogu za wszelkie dobro, jakie na przestrzeni dwudziestu dwu lat zrodziło się z inicjatywy Fundacji. Dzięki bezinteresownemu wysiłkowi wielu ludzi, tysiące pielgrzymów przybywających do Rzymu z różnych stron świata mogły znaleźć duchową opiekę i wszelką konieczną pomoc. Wielu z nich mogłem spotkać osobiście. Zawsze napełniało mnie radością ich świadectwo wiary, a ich modlitwa i wiele dowodów duchowej jedności z Następcą Piotra były dla mnie źródłem otuchy i siły. Ufam, że Fundacja nadal będzie wspomagać wszystkich, którzy przybywają do Wiecznego Miasta, aby umacniać swoją wiarę w Chrystusa oraz w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.

Fundacja podjęła troskę o zabezpieczenie dokumentów dotyczących pontyfikatu i o krzewienie nauczania Magisterium Kościoła. Trzeba, aby dziedzictwo dobra, jakie z łaski Bożej zrodziło się w tym czasie, pozostało dla przyszłych pokoleń. Na przestrzeni ostatniego ćwierćwiecza dokonało się wiele znaczących wydarzeń w Kościele i na świecie, które świadczą o tym, że nasze ludzkie, nieudolne działania wpisują się w plany dobroci Boga i przynoszą owoce dzięki Jego łasce. Nie można o tych wydarzeniach zapomnieć. Niech pamięć o nich kształtuje chrześcijańską tożsamość przyszłych pokoleń i niech będzie motywem do dziękczynienia Bogu za Jego dobroć.

Trudno nie wspomnieć o osiągnięciach Fundacji na polu krzewienia chrześcijańskiej kultury. Dzięki wysiłkowi ludzi nauki i materialnemu wsparciu Fundacji ukazało się wiele cennych publikacji, które przybliżają współczesnym tajniki historii, rozwój filozofii i teologii. Najbardziej cenne jest jednak to dzieło, które na stałe zostawia ślad w sercach i umysłach młodych ludzi. Dzięki Fundacji setki studentów z dawnych krajów komunistycznych mogły skorzystać ze stypendiów naukowych i ukończyć w Polsce studia w różnych dyscyplinach. Powracają oni do swych rodzinnych krajów, aby tam służyć swoją wiedzą i świadectwem wiary tym, którzy przez lata byli pozbawieni dostępu do nauki i szeroko rozumianej kultury inspirowanej duchem Ewangelii. Kilkakrotnie dane mi było spotkać tych młodych ludzi i nigdy nie opuszczało mnie przekonanie, że stanowią oni skarb, z którego możemy być dumni.

Minęło dwadzieścia dwa lata od 16 października 1981 roku, w którym podpisałem pierwszy Statut Fundacji. Ten dokument, w którym zostały określone zarówno cele, jak i środki, na przestrzeni lat dał podstawy do rozwijania wielu inicjatyw religijnych, kulturalnych i duszpasterskich, które przyniosły błogosławione owoce. Jednak doświadczenie nabyte podczas tych dwóch dziesięcioleci pokazało, że konieczne jest dostosowanie Statutów Fundacji do współczesnych wyzwań. Dlatego Rada Fundacji przedstawiła projekt zmian w Statucie, który - zachowując ważność dekretu założycielskiego - zaaprobowałem i potwierdziłem w dniu 16 października, równo dwadzieścia dwa lata od ustanowienia Fundacji. W tym uroczystym momencie pragnę przekazać Przewodniczącemu Rady Fundacji Arcybiskupowi Szczepanowi nowy Dekret, na mocy którego od dziś obowiązywać będzie odnowiony Statut Fundacji. Oby pomógł on skuteczniej realizować cele, jakie przyświecały założycielom u początków tego pontyfikatu.

Raz jeszcze dziękuję wszystkim za życzliwość. Proszę was o modlitwę i o wytrwanie w czynieniu dobra. Z serca wszystkim błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

[01702-XX.02] [Testo originale: Plurilingue]

Do il mio cordiale benvenuto a tutti i qui presenti. Ringrazio i cari Arcivescovi per le benevoli parole rivoltemi. Saluto i pellegrini dell’Arcidiocesi di Danzica, che, conformemente alla tradizione ormai pluriennale, mi accompagnano nel giorno del mio patrono, San Carlo Borromeo. Saluto anche i pellegrini della Diocesi di Gniezno e di Tarnów con i loro Pastori. Tante grazie per la vostra presenza. La mia cordiale riconoscenza va a tutti gli artisti, che hanno preparato questo bel programma.

In modo particolare desidero salutare i membri e gli amici della Fondazione Giovanni Paolo II, la quale ha organizzato questa solenne serata. Sono grato perché essa è divenuta l’occasione per incontrare il numeroso stuolo dei miei connazionali, abitanti a Roma e giunti da varie parti del mondo. Da tanto tempo ormai non si è più avuto un incontro di questo genere. Esso, in un certo senso, si inscrive nelle finalità che si è posta venti anni fa la Fondazione. Come, infatti, è stabilito nello Statuto originale, lo scopo della Fondazione è l’attività religiosa, culturale, scientifica, pastorale e caritativa a favore dei polacchi che vivono in Patria e di quelli emigrati, per facilitare il consolidamento dei legami tradizionali esistenti tra la Nazione polacca e la Santa Sede, per promuovere la propagazione del patrimonio della cultura cristiana polacca e l’approfondimento dello studio della dottrina della Chiesa. Oggi l’ambito dell’attività della Fondazione si è ampliato in modo che essa possiede carattere internazionale. Ciononostante non possiamo dimenticare le radici polacche. E’ bene che oggi esse siano state ricordate in questo modo poetico.

Sono presenti oggi qui gli amici della Fondazione dagli Stati Uniti e dall’Indonesia. Voglio salutarli cordialmente e dire loro il mio grazie perché si inseriscono volentieri e con generosità in quest’opera. Vi ringrazio perché non solo sostenete la Fondazione materialmente, ma vi assumete attivamente delle iniziative di carattere religioso e culturale, che diventano occasione di evangelizzazione e di diffusione di una cultura pervasa dallo spirito cristiano. Dio vi benedica.

Saluto anche gli amici della Fondazione giunti dalla Francia. So quanto bene viene operato grazie al vostro impegno, alla vostra testimonianza di fede e all’attaccamento al Successore di Pietro. Vi ringrazio dell’aiuto che portate alla Fondazione e a tutti coloro che usufruiscono delle sue iniziative. Prego Dio affinché vi sostenga con la sua grazia e con la sua benedizione.

Saluto cordialmente gli ospiti venuti da Roma e dall’Italia. Constato con gratitudine che in questo Paese la Fondazione può sviluppare la propria attività in un’atmosfera di benevolenza e di sostegno. Esprimo al Signor Cardinale Camillo Ruini e alla Conferenza Episcopale Italiana il mio particolare ringraziamento per l’aiuto materiale nell’opera dell’istruzione dei giovani dei Paesi dell’ex blocco orientale, che studiano a Lublino, a Varsavia e a Cracovia. E’ una significativa espressione della solidarietà della Chiesa in Italia con le Chiese che continuano a curare le ferite dell’epoca passata. Voglia il buon Dio ricompensare la vostra bontà.

Oggi, insieme a voi, rendo grazie a Dio per ogni bene che nell’arco di ventidue anni è stato compiuto per iniziativa della Fondazione. Grazie allo sforzo disinteressato di numerose persone, migliaia di pellegrini che giungono a Roma da varie parti del mondo, hanno potuto trovare l’assistenza spirituale e i necessari aiuti di ogni genere. Ho potuto incontrare personalmente molti di loro. Mi riempiva sempre di gioia la loro testimonianza di fede e la loro preghiera. Le numerose prove di unione spirituale con il Successore di Pietro sono state per me fonte di incoraggiamento e di forza. Ho fiducia che la Fondazione continuerà a sostenere tutti coloro che giungono nella Città Eterna per rafforzare la propria fede in Cristo e nella Chiesa una, santa, cattolica e apostolica.

La Fondazione si è assunta l’impegno di curare la preservazione dei documenti riguardanti il pontificato e la diffusione dell’insegnamento del Magistero della Chiesa. Bisogna che questo patrimonio di bene, nato per grazia divina in questo tempo, rimanga per le generazioni future. Nello spazio dell’ultimo quarto di secolo si sono compiuti numerosi e significativi eventi nella Chiesa e nel mondo, che mettono in evidenza il fatto che le nostre azioni umane, sebbene maldestre, si inscrivono nei piani della bontà divina e portano frutti che dobbiamo alla Sua grazia. Tali eventi non possono essere dimenticati. Che la loro memoria formi l’identità cristiana delle generazioni future e sia motivo di rendimento di grazie a Dio per la Sua bontà.

E’ difficile non menzionare i successi della Fondazione nel campo della diffusione della cultura cristiana. Grazie allo sforzo degli uomini di scienza e al sostegno materiale da parte della Fondazione, sono apparse numerose, preziose pubblicazioni, che avvicinano agli uomini di oggi i segreti della storia, lo sviluppo della filosofia e della teologia. La più preziosa opera però è quella che lascia per sempre la traccia nei cuori e nelle menti dei giovani. Grazie alla Fondazione centinaia di studenti dei Paesi ex comunisti hanno potuto usufruire delle borse di studio e terminare in Polonia gli studi in varie discipline. Essi tornano nei loro paesi di origine per servire lì con la loro scienza e con la testimonianza di fede coloro che per anni furono privati dell’accesso alla scienza e alla cultura intesa in senso ampio, al messaggio del Vangelo. Alcune volte ho avuto occasione d’incontrare questi giovani e sempre ho avuto l’impressione che essi costituiscano un tesoro di cui possiamo essere orgogliosi.

Sono passati ventidue anni dal 16 ottobre 1981, giorno in cui firmai il primo Statuto della Fondazione. Quel documento, nel quale furono definiti sia i fini che i mezzi della Fondazione, nell’arco degli anni ha assicurato le basi per sviluppare numerose iniziative di carattere religioso, culturale e pastorale, che hanno portato frutti benedetti. Tuttavia, l’esperienza acquisita durante questi due decenni ha mostrato la necessità di adattare lo Statuto della Fondazione alle sfide di oggi. Per questo il Consiglio della Fondazione ha presentato un progetto di cambiamenti nello Statuto, che io - conservando validità al decreto di fondazione - ho approvato e confermato il 16 ottobre u.s., precisamente ventidue anni dopo l’istituzione della Fondazione. In questo solenne momento voglio trasmettere al Presidente del Consiglio della Fondazione, l’Arcivescovo Szczepan Wesoły il nuovo Decreto, in forza del quale sin da oggi entrerà in vigore il rinnovato Statuto della Fondazione. Possa esso aiutare ad attuare in modo più efficace i fini, che guidarono i fondatori agli inizi di questo pontificato.

Vi ringrazio tutti ancor una volta per la benevolenza. Vi chiedo di pregare e di perseverare nel fare il bene. Di cuore benedico tutti: Nel nome del Padre e del Figlio e dello Spirito Santo.

[01702-01.01] [Testo originale: Plurilingue]

[B0552-XX.01]