VIAGGIO APOSTOLICO DEL SANTO PADRE FRANCESCO
IN ARMENIA
(24-26 GIUGNO 2016)

DEKLARACJA WSPÓLNA
JEGO ŚWIĄTOBLIWOŚCI FRANCISZKA
ORAZ JEGO ŚWIĄTOBLIWOŚCI KAREKINA II
W ŚWIĘTYM ECZMIADZYNIE, W REPUBLICE ARMENII

Etchmiadzin, Palazzo Apostolico
Domenica, 26 giugno 2016

[Multimedia]

Dziś w Świętym Eczmiadzynie, duchowym centrum wszystkich Ormian, my, Papież Franciszek i Katolikos Wszystkich Ormian Karekin II wznosimy nasze umysły i serca w dziękczynieniu do Wszechmogącego Boga za stałą i wzrastającą bliskość w wierze i miłości między Ormiańskim Kościołem Apostolskim a Kościołem katolickim w ich wspólnym świadectwie o ewangelicznym orędziu zbawienia w świecie rozdartym przez konflikty i tęskniącym za pociechą i nadzieją. Wychwalamy Trójcę Przenajświętszą, Ojca, Syna i Ducha Świętego, za to, że możliwe stało się nasze spotkanie na biblijnej ziemi góry Ararat, która wznosi się jako przypomnienie, że Bóg zawsze będzie naszą ochroną i zbawieniem. Z duchową satysfakcją przypominamy, że w roku 2001, z okazji 1700. rocznicy proklamowania chrześcijaństwa jako religii Armenii, święty Jan Paweł II odwiedził Armenię i był świadkiem nowej karty w ciepłych i braterskich stosunkach między Ormiańskim Kościołem Apostolskim a Kościołem katolickim. Jesteśmy wdzięczni, że obdarzeni byliśmy łaską bycia razem, na uroczystej liturgii w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie w dniu 12 kwietnia 2015 roku, na której zapewniliśmy, iż chcemy przeciwstawiać się wszelkim formom dyskryminacji i przemocy oraz przypomnieliśmy ofiary tego, co Wspólna Deklaracja, podpisana również przez papieża Jana Pawła II, określiła jako „eksterminację półtora miliona ormiańskich chrześcijan, uznawaną powszechnie za pierwsze ludobójstwo XX stulecia” (Wspólna Deklaracja Papieża Jana Pawła II i Patriarchy Katolikosa Karekina II, 27 września 2001).

Wychwalamy Pana, że ​​dzisiaj wiara chrześcijańska jest znowu w Armenii żywa i że Kościół Ormiański prowadzi swoją misję w duchu braterskiej współpracy między Kościołami, wspierając wiernych w budowaniu świata solidarności, sprawiedliwości i pokoju.

Niestety jesteśmy świadkami ogromnej tragedii rozgrywającej się na naszych oczach, niezliczonych niewinnych ludzi zabijanych, przesiedlanych lub zmuszanych do bolesnej i niepewnej emigracji przez ciągłe konflikty na tle etnicznym, gospodarczym, politycznym i religijnym na Bliskim Wschodzie i w innych częściach świata. Na skutek tego mniejszości religijne i etniczne stały się celem prześladowań i okrutnego traktowania, do tego stopnia, że ​​cierpienie z powodu swej wiary stało się codziennością. Męczennicy należą do wszystkich Kościołów, a ich cierpienie jest „ekumenizmem krwi”, który przekracza historyczne podziały między chrześcijanami, wzywając nas do krzewienia widzialnej jedności uczniów Chrystusa. Wspólnie modlimy się za wstawiennictwem świętych apostołów Piotra i Pawła, Tadeusza i Bartłomieja, o przemianę serc tych wszystkich, którzy dopuszczają się takich zbrodni i tych, którzy są w stanie powstrzymać przemoc. Błagamy przywódców narodów, aby wysłuchali prośby milionów ludzi, którzy pragną pokoju i sprawiedliwości na świecie, którzy domagają się poszanowania praw nadanych im przez Boga, którzy pilnie potrzebują chleba, a nie broni. Niestety, jesteśmy świadkami prezentowania religii i wartości religijnych w sposób fundamentalistyczny, który jest używany po to, aby uzasadnić szerzenie nienawiści, dyskryminacji i przemocy. Usprawiedliwianie takich zbrodni na podstawie idei religijnych jest nie do przyjęcia, gdyż „Bóg nie jest Bogiem zamieszania, lecz pokoju” (1 List do Koryntian 14,33). Ponadto poszanowanie dla odmienności religijnej jest koniecznym warunkiem pokojowego współistnienia różnych grup etnicznych i religijnych. Właśnie dlatego, że jesteśmy chrześcijanami, jesteśmy wezwani do poszukiwania i wchodzenia na drogi prowadzące do pojednania i pokoju. W związku z tym wyrażamy również naszą nadzieję na pokojowe rozwiązanie kwestii dotyczących Górskiego Karabachu.

Pamiętając o tym, czego Jezus nauczał swoich uczniów, kiedy powiedział: „Byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25, 35-36), prosimy wiernych naszych Kościołów, aby otworzyli swoje serca i ręce dla ofiar wojny i terroryzmu, uchodźców i ich rodzin. Chodzi tu o sam sens naszego człowieczeństwa, naszej solidarności, współczucia i wielkoduszności, które mogą być odpowiednio wyrażone tylko w bezpośrednim praktycznym zaangażowaniu zasobów. Wyrażamy uznanie dla wszystkiego, co już zostało dokonane, ale podkreślamy, że znacznie więcej potrzeba ze strony przywódców politycznych i społeczności międzynarodowej w celu zapewnienia wszystkim prawa do życia w pokoju i bezpieczeństwie, przestrzegania zasad państwa prawa, ochrony mniejszości religijnych i etnicznych, zwalczania handlu ludźmi i przemytu.

Sekularyzacja znacznych warstw społeczeństwa, jego wyobcowanie z duchowości i transcendencji prowadzi nieuchronnie do zeświecczonej i materialistycznej wizji człowieka i rodziny ludzkiej. Pod tym względem jesteśmy zaniepokojeni kryzysem rodziny w wielu krajach. Ormiański Kościół Apostolski i Kościół katolicki podzielają tą samą wizję rodziny, opartej na małżeństwie, akcie bezinteresownej i wiernej miłości między mężczyzną a kobietą.

Z zadowoleniem potwierdzamy, że pomimo trwających podziałów między chrześcijanami, doszliśmy do uświadomienia sobie wyraźniej, że to, co nas łączy, jest o wiele większe niż to, co nas dzieli. Jest to solidna podstawa, na której objawi się jedność Kościoła Chrystusowego, zgodnie ze słowami Pana, „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17,21). W ciągu minionych dziesięcioleci relacje między Ormiańskim Kościołem Apostolskim a Kościołem katolickim pomyślnie weszły w nową fazę, umocnione przez nasze wzajemne modlitwy i wspólne wysiłki w przezwyciężaniu współczesnych wyzwań. Dzisiaj jesteśmy przekonani o kluczowym znaczeniu rozwijania tej relacji, angażując się w głębszą i bardziej stanowczą współpracę nie tylko w dziedzinie teologii, ale także modlitwy i czynnej współpracy na poziome wspólnot lokalnych, w perspektywie dzielenia pełnej komunii i konkretnych wyrazów jedności. Apelujemy do naszych wiernych o zgodną współpracę na rzecz promowania w społeczeństwie wartości chrześcijańskich, które skutecznie przyczyniają się do budowania cywilizacji sprawiedliwości, pokoju i ludzkiej solidarności. Staje przed nami otwarta droga pojednania i braterstwa. Niech Duch Święty, który prowadzi nas do całej prawdy (por. J 16,13), wspiera każdy autentyczny wysiłek, by budować między nami mosty miłości i komunii.

Ze Świętego Eczmiadzynu wzywamy wszystkich naszych wiernych, aby łączyli się z nami w modlitwie słowami świętego Nersesa Shnorhali: „Uwielbiony Panie, przyjmij błagania swoich sług i łaskawie spełnij nasze prośby, za wstawiennictwem Najświętszej Matki Bożej, Jana Chrzciciela, pierwszego męczennika – świętego Szczepana, świętego Grzegorza naszego Oświeciciela, świętych apostołów, proroków, męczenników, duchownych, patriarchów, pustelników, dziewice i wszystkich Twoich świętych w niebie i na ziemi. A Tobie, O niepodzielna Trójco, niech będzie chwała i cześć na wieki wieków. Amen”.

Święty Eczmiadzyn, 26 czerwca 2016