Speaker:

Kontynuując refleksję nad rozeznaniem, zastanawiamy się, jak rozpoznać autentyczne pocieszenie? O jego kryteriach mówi św. Ignacy z Loyoli: „Jeśli w naszych myślach początek, środek i koniec jest całkowicie dobry, zmierzający do tego, co jest w pełni dobre, jest to znak dobrego anioła. Ale jeśli przebieg myśli, które nam poddaje, prowadzi ostatecznie do jakiejś rzeczy złej, (…) osłabia, niepokoi i zakłóca duszę, (…) to jest to wyraźny znak, że [myśl taka] pochodzi od złego ducha”. Styl nieprzyjaciela polega na przedstawianiu siebie w sposób przebiegły, zamaskowany: zaczyna od tego, na czym nam najbardziej zależy, a następnie przyciąga nas ku sobie, krok po kroku: zło wchodzi po kryjomu, tak, że dana osoba tego nie zauważa. Stąd znaczenie cierpliwego badania swoich myśli, zwłaszcza na codziennym rachunku sumienia. Mamy uczyć się z doświadczenia, z tego, co nam się przydarza, aby nie powtarzać tych samych błędów. Im bardziej znamy siebie, tym bardziej dostrzegamy, którędy wchodzi do naszego serca zły duch. Są to miejsca i punkty, na które jesteśmy najbardziej wyczuleni. I wiemy, że w przyszłości musimy na nie zwrócić uwagę. Zauważenie tego, co się w nas dzieje jest ważne, jest znakiem, że łaska Boża działa w nas, pomaga nam wzrastać. Natomiast autentyczne pocieszenie jest swoistym potwierdzeniem, że czynimy to, czego chce od nas Bóg, że chodzimy Jego drogami.

Santo Padre:

Saluto cordialmente i pellegrini polacchi. In particolare i rappresentanti dell’Università di Scienze della Vita di Varsavia e del distretto di Biała Podlaska, che partecipano alla conferenza intitolata: I diritti umani nell'insegnamento di Giovanni Paolo II. La Madonna, che ci accompagna nel cammino di Avvento, ottenga a voi e a tutti i presenti il dono di un cuore aperto a Dio e agli altri. Vi benedico di cuore.

Speaker:

Serdecznie pozdrawiam pielgrzymów polskich; szczególnie przedstawicieli Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego z Warszawy i z powiatu bialskiego, uczestniczących w konferencji zatytułowanej: Prawa człowieka w nauczaniu Jana Pawła II. Niech Matka Boża, która towarzyszy naszej adwentowej drodze, wyprasza wam i wszystkim obecnym dar serca otwartego na Boga i drugiego człowieka. Z serca wam błogosławię.