Drodzy bracia i siostry, w naszych katechezach na temat starości przyglądamy się dzisiaj biblijnym postaciom osób starszych - Symeonowi i Annie, którzy oczekiwali na nawiedzenie Boga. Czego możemy się nauczyć od tych dwóch osób?

Przede wszystkim, dowiadujemy się, że wierność oczekiwania wyostrza zmysły. W hymnie do Ducha Świętego Veni Creator Spiritus mówimy: „światłem rozjaśnij naszą myśl”. To On wyostrza zmysły duszy, pomimo ograniczeń zmysłów ciała, które starość, w taki czy inny sposób, osłabia. Jednak starość, spędzona w oczekiwaniu na nawiedzenie Boga, nie przeoczy Jego przyjścia.

Symeon i Anna rozpoznają w dziecku, którego nie urodzili i które widzą po raz pierwszy, pewny znak nawiedzenia Boga. Godzą się, że nie są głównymi bohaterami, a jedynie świadkami. Nawiedzenie Boże nie wprowadza ich na scenę jako wybawicieli: Bóg nie staje się ciałem w ich pokoleniu, lecz w pokoleniu, które nadejdzie. Nie ma w nich żadnych pretensji, a jest natomiast wielkie wzruszenie i pocieszenie. Wzruszenie i pociecha z tego, że mogą zobaczyć i ogłosić, iż historia ich pokolenia nie jest stracona ani zmarnowana, właśnie z powodu wydarzenia, które się ucieleśnia i objawia w pokoleniu następnym.

Duchowa wrażliwość starości jest w stanie, w sposób wiarygodny i ostateczny, przełamać konflikt między pokoleniami. Jest to niemożliwe dla ludzi, ale możliwe dla Boga. A dzisiaj, jest to nam tak bardzo potrzebne!

Santo Padre:

Saluto cordialmente tutti i Polacchi.

I vostri anziani possono insegnare alle giovani generazioni come confidare in Dio, come essere misericordiosi e pregare con fervore non solo in tempi sereni, ma soprattutto in quelli difficili.

Vi incoraggio, seguendo il loro esempio, a continuare il cammino quaresimale di conversione per arrivare alla celebrazione della Resurrezione del Signore con un cuore rinnovato.

Benedico di cuore voi qui presenti e i vostri cari!

Speaker:

Pozdrawiam serdecznie wszystkich Polaków.

Wasi seniorzy mogą nauczyć młode pokolenie, jak ufać Bogu, jak być miłosiernym i modlić się gorliwie nie tylko w spokojnych czasach, ale przede wszystkim w tych trudnych.

Zachęcam Was, byście idąc za ich przykładem, kontynuowali wielkopostną drogę nawrócenia, aby dotrzeć z odnowionym sercem do świętowania Zmartwychwstania Pana.

Wam tu obecnym i Waszym bliskim z serca błogosławię!