Drodzy Bracia i Siostry!

Przed błogosławieństwem końcowym chciałbym pozdrowić was wszystkich zgromadzonych na tym wspaniałym placu. Dziękuję biskupowi za jego słowa, a zwłaszcza za przygotowanie wizyty, oraz wszystkim tym, którzy na różne sposoby pomagali, zwłaszcza przy liturgii – są dobrzy ci, którzy zajmują się liturgią; brawa dla maestro i dla wszystkich – i przy różnych nabożeństwach; a także wielu osobom, które uczestniczyły w modlitwie. Zapewniam o mojej bliskości chorych – pozdrowiłem wielu z nich, więźniów, którzy chcieli być obecni, migrantów – Triest ma otwarte drzwi dla migrantów – wszystkich, którym jest trudno.

Triest jest jednym z tych miast, których powołaniem jest umożliwienie spotkania różnych ludzi: przede wszystkim dlatego, że jest portem, jest ważnym portem, a następnie dlatego, że znajduje się na skrzyżowaniu dróg między Włochami, Europą Środkową i Bałkanami. W takich sytuacjach wyzwaniem dla wspólnoty kościelnej i obywatelskiej jest umiejętność łączenia otwartości i stabilności, gościnności i tożsamości. Powiedziałbym więc: „właściwe dokumenty”. Dziękuję! Macie „właściwe dokumenty”, by stawić czoła temu wyzwaniu! Jako chrześcijanie mamy Ewangelię, która daje sens i nadzieję naszemu życiu; a jako obywatele macie konstytucję, niezawodny „kompas” na drodze demokracji.

A więc naprzód! Naprzód. Bez lęku, otwarci i mocni w wartościach ludzkich i chrześcijańskich, gościnni, ale bezkompromisowi w kwestii ludzkiej godności. Nie można się tym bawić.

Z tego miasta ponawiamy nasze zapewnienie o modlitwie i działaniu na rzecz pokoju: dla umęczonej Ukrainy, dla Palestyny i Izraela, dla Sudanu, Mjanmy i wszystkich ludzi cierpiących z powodu wojny. Przyzywamy wstawiennictwa Dziewicy Maryi, czczonej na Górze Grisa jako Matka i Królowa.