Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry i dobrego święta!

Dzisiaj świętujemy Objawienie Pana, czyli Jego objawienie się wszystkim narodom, które uosabiają Mędrcy (Mt 2, 1-12). Są to mądrzy badacze, których zastanowiło pojawienie się gwiazdy, wyruszają w drogę i docierają do Betlejem. A tam znajdują Jezusa „z Matką Jego, Maryją, oddają Mu pokłon i ofiarowują „złoto, kadzidło i mirrę” (w. 11).     

Ci mądrzy ludzie rozpoznają obecność Boga w zwykłym Dziecku – nie w jakimś księciu czy w szlachcicu, ale w dziecku ludzi ubogich, i oddają Mu pokłon, wielbiąc Je. Doprowadziła ich tam gwiazda, przed Dzieciątko; a oni w Jego małych i niewinnych oczach dostrzegają światło Stwórcy wszechświata, którego poszukiwaniu poświęcili życie.

Dla nich jest to decydujące doświadczenie, a ważne jest również dla nas – w Dzieciątku Jezus widzimy bowiem Boga, który stał się człowiekiem. A zatem patrzmy na Nie, zdumiewajmy się Jego pokorą. Kontemplowanie Jezusa, trwanie przed Nim, adorowanie Go w Eucharystii – to nie jest tracenie czasu, ale jest to nadanie sensu czasowi. Adorowanie nie jest stratą czasu, ale nadaniem sensu czasowi. Jest to ważne, powtarzam to – adorowanie nie jest traceniem czasu, ale nadaniem sensu czasowi. Jest to odnalezienie kierunku życia w prostocie ciszy, która karmi serce.

A znajdźmy także czas, żeby patrzeć na dzieci, tak jak Mędrcy patrzą na Jezusa –maleństwa, które też mówią nam o Jezusie swoją ufnością, swoją bezpośredniością, swoim zdumieniem, swoją zdrową ciekawością, swoją zdolnością do płakania i śmiania się spontanicznie, do marzenia. Taki stał się Bóg – Dzieckiem, ufnym, prostym, miłującym życie (por. Mdr 11, 26). Jeżeli będziemy trwać przed Jezusem i w towarzystwie dzieci, nauczymy się zdumiewania i odejdziemy bardziej prości i lepsi, jak Mędrcy. I będziemy umieli patrzeć nowym spojrzeniem, spojrzeniem kreatywnym na problemy świata.

Zastanówmy się zatem: czy w tych dniach zatrzymaliśmy się, żeby adorować, czy zrobiliśmy trochę miejsca Jezusowi, w ciszy, modląc się przed szopką? Czy poświęciliśmy czas dzieciom, na rozmowę i na zabawę z nimi? I wreszcie, czy potrafimy patrzeć na problemy świata spojrzeniem dzieci?

Oby Maryja, Matka Boża i nasza, wzmagała naszą miłość do Dzieciątka Jezus i do wszystkich dzieci, zwłaszcza tych doświadczanych przez wojny i niesprawiedliwość.

__________________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy bracia i siostry, sześćdziesiąt lat temu, właśnie w tych dniach, Papież św. Paweł VI i Patriarcha ekumeniczny Atenagoras spotkali się w Jerozolimie, przełamując mur niemożności porozumienia, który przez wieki oddalał katolików i prawosławnych. Uczmy się od uścisku tych dwóch wielkich ludzi Kościoła na drodze do jedności chrześcijan, modląc się razem, podążając razem, pracując razem.

A myśląc o tamtym historycznym geście braterstwa, uczynionym w Jerozolimie, módlmy się o pokój na Bliskim Wschodzie, w Palestynie, w Izraelu, na Ukrainie, na całym świecie. Tak wiele jest ofiar wojen, tak wielu zmarłych, tak wiele zniszczenia… Módlmy się o pokój.

Wyrażam bliskość narodowi irańskiemu, w szczególności rodzinom licznych ofiar ataku terrorystycznego, do którego doszło w Kermanie, bardzo licznym rannym i wszystkim, których dotknęło to wielkie cierpienie.

Objawienie Pańskie jest Dniem Misyjnym Dzieci. Pozdrawiam dzieci i nastolatków misjonarzy z całego świata, dziękuję im za zaangażowanie w modlitwę i w konkretne wspieranie głoszenia Ewangelii, a w szczególności rozwoju dzieci na terenach misyjnych. Dziękuję, bardzo wam dziękuję!

Z radością witam uczestników historyczno-folklorystycznego orszaku, który w tym roku jest związany z terytorium doliny Tybru, jego wartościami ludzkimi i religijnymi.

Pozdrawiam wiernych przybyłych z Niemiec, młodzież z ruchu „Tra Noi”, „Przyjaciół historii i tradycji” z Carovilli, grupę AVIS z Paderno Franciacorta. I obejmuję swoim błogosławieństwem także uczestników wielkiego Orszaku Trzech Króli, który odbywa się w Warszawie i w wielu miastach Polski.

Wszystkim życzę dobrego święta Objawienia Pańskiego. Proszę, nadal módlcie się za mnie i idźcie naprzód, odważnie! Niech Pan wam błogosławi. Dobrego obiadu i do zobaczenia!