|
|
|
|
|
|||
|
|||
|
Stacja jedenasta
C.: Kłaniamy ci się Panie Jezu Chryste i błogosławimy Tobie. Z Ewangelii według św. Łukasza (23, 39-43) Jeden ze złoczyńców, których [tam] powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».
ROZWAŻANIE Słońce jeszcze wysoko świeci na niebie. Powoli upływają minuty agonii. Wyczerpują się resztki życiowych sił ukrzyżowanego Jezusa. A jednak, będąc w tak tragicznym położeniu, zdobywa się On na jeszcze jeden, ostatni już akt miłości, wobec jednego z dwóch skazanych razem z Nim na śmierć. Między Chrystusem a tym człowiekiem zaczyna się rozmowa, ograniczona do dwóch krótkich zdań. Z jednej strony słyszymy prośbę złoczyńcy, nawróconego w ostatniej godzinie życia, dlatego Tradycja nazwie go «dobrym łotrem»: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy wejdziesz do swego Królestwa». W pewnym sensie, na swój sposób, ten człowiek recytuje jakby osobistą wersję modlitwy «Ojcze nasz», wezwanie «Przyjdź Królestwo Twoje». Te słowa kieruje on jednak bezpośrednio do Jezusa, nazywając Go po imieniu. Po imieniu, które w tym momencie odsłania swoje olśniewające znaczenie, swoją treść: «Pan zbawia». Dobry łotr nieomal nakazuje Jezusowi: «Pamiętaj o mnie!». W języku biblijnym to słowo posiada szczególną siłę. To słowo wyraża pełne, mocne zaufanie. To tak, jakby powiedzieć: «Zaopiekuj się mną, nie porzucaj mnie, bądź przyjacielem, który podtrzyma i wesprze!» * * * I Jezus odpowiada. Krótko, jakby jednym tchem: «Dziś będziesz ze Mną w raju». To słowo «raj» rzadko występujące w Piśmie Świętym. Pojawia się jedynie dwa razy i przywołuje obraz żyznego i ukwieconego ogrodu. To odurzające, wonne wyobrażenie Królestwa światłości i pokoju, Jezus zapowiadał w swoim nauczaniu. Jego istnienie zapoczątkował swoimi cudami. To królestwo już wkrótce zostanie objawione w paschalnych wydarzeniach Wielkiej Nocy. Oto nastaje kres naszej pełnej trudów wędrówki przez dzieje, oto nastaje pełnia życia, bo Bóg ogarnia nas swoimi ramionami. Ten ostatni dar Chrystusa bierze swój początek w ofierze z życia, dlatego wprowadza nas do chwały zmartwychwstania. Niczego więcej nie powiedzieli sobie w tym dniu udręki i cierpienia dwaj ukrzyżowani. Ale tych kilka słów, które z trudem przecisnęły się przez spieczone wargi, do dziś rozbrzmiewa i stale będzie odbijać się echem, jako znak, któremu można zaufać, i w którym każdy grzesznik, jeśli tylko uwierzy i zaufa Jezusowi, u ostatecznego kresu życia znajdzie zbawienie.
Wszyscy: Pater noster, qui es in cælis: Matko, ponad wszystko świętsza Sancta mater, istud agas,
|
 |
