Sala Stampa

www.vatican.va

Sala Stampa Back Top Print Pdf
Sala Stampa


Decreto de la Congregación del Culto Divino y la Disciplina de los Sacramentos sobre la celebración de la bienaventurada Virgen María de Loreto para inscribir en el Calendario Romano General, 31.10.2019

Decreto  sobre la celebración de la bienaventurada Virgen María de Loreto para inscribir en el Calendario Romano general

“Memoria ad libitum” de la bienaventurada Virgen María de  Loreto en el Libro del Rito Romano

 

Decreto  sobre la celebración de la bienaventurada Virgen María de Loreto para inscribir en el Calendario Romano general

La veneración por la Santa Casa de Loreto ha sido, desde la Edad Media, el origen de aquel peculiar santuario visitado, también hoy, por numerosos fieles peregrinos para alimentar la propia fe en el Verbo de Dios hecho carne por nosotros.

Este santuario recuerda el misterio de la Encarnación y estimula a todos aquellos que lo visitan a considerar la plenitud del tiempo, cuando Dios mandó a su Hijo, nacido de mujer, y a meditar tanto en la palabra del Ángel que anuncia el Evangelio, como en las palabras de la Virgen, que responde a la llamada divina. Bajo la sombra del Espíritu Santo, la humilde sierva del Señor se transforma en casa de la divinidad, imagen purísima de la santa Iglesia.

El mencionado santuario, estrechamente vinculado a la Sede Apostólica, alabado por los Sumos Pontífices y conocido universalmente, ha sabido ilustrar de modo excelente, en el curso del tiempo, no menos que Nazaret en Tierra Santa, las virtudes evangélicas de la Sagrada Familia.

En la Santa Casa, delante de la imagen de la Madre del redentor y de la Iglesia, santos y beatos han respondido a la propia vocación, los enfermos han invocado consuelo en el sufrimiento, el pueblo de Dios ha iniciado a alabar y suplicar a Santa María con las Letanías lauretanas, conocidas en todo el mundo. En particular, cuantos viajan en avión han encontrado en ella la celestial patrona.

A la luz de todo esto, el Sumo Pontífice Francisco ha decretado con su autoridad que la memoria libre de la bienaventurada Virgen María de Loreto se inscriba en el Calendario Romano el 10 de diciembre, día de su fiesta en Loreto, y sea celebrada anualmente. Tal celebración ayudará a todos, especialmente a las familias, los jóvenes, los religiosos, a imitar las virtudes de la perfecta discípula del Evangelio, la Virgen Madre que, concibiendo a la Cabeza de la Iglesia, nos acoge también a nosotros consigo.

La nueva memoria deberá, pues, aparecer en todos los Calendarios y Libros litúrgicos para la celebración de la Misa y de la Liturgia de las Horas; los relativos textos litúrgicos se unen a este decreto y sus traducciones, aprobadas por las Conferencias Episcopales, serán publicadas después de la confirmación de este Dicasterio.

No obstante cualquier disposición contraria

            En la sede de la Congregación para el Culto Divino y la Disciplina de los Sacramentos, a 7 de octubre de 2019, memoria de la bienaventurada Virgen María del Rosario.

Roberto Card. Sarah
Prefecto

+Arthur Roche
Arzobispo Secretario

 

“Memoria ad libitum” de la bienaventurada Virgen María de  Loreto en el Libro del Rito Romano

Adnexus decreto diei 7 mensis Octobris 2019

Additiones in Libris liturgicis Ritus Romani de memoria ad libitum B. Mariæ Virginis de Loreto

IN CALENDARIUM ROMANUM GENERALEM

DECEMBER

10 B. Mariae Virginis de Loreto

IN MISSALE ROMANUM

Die 10 decembris

Beatae Mariae Virginis de Loreto

De Communi beatae Mariae Virginis

Collecta

Deus, qui promíssa Pátribus adímplens        
beátam Vírginem Maríam elegísti,    
ut matrem fíeret Salvatóris,   
concéde nobis illíus exémpla sectári,            
cuius humílitas tibi plácuit,   
et oboediéntia nobis prófuit.
Per Dóminum.

IN ORDINEM LECTIONUM MISSAE

Dei 10 decembris

689 bis

Beatae Mariae Virginis de Loreto

De Communi beatae Mariae Virginis.

Lectio I           Is 7,10-14; 8,10, n. 707, 7.    
Ps. Resp.         Lc 1, 46-47. 48-49. 50-51. 52-53. 54-55, n. 709, 5. 
Alleuia                        Cf. Lc 1, 28, n. 711, 1.         
Evang.            Lc 1, 26-38, n. 712, 4.

IN LITURGIAM HORARUM

Die 10 decembris

BEATAE MARIAE VIRGINIS DE LORETO

            Alma Domus – quam chronica anno 1465 exarata dicit inventam nocte inter 9 et 10 decembris 1294, in ipso colle ubi adhuc est – origo est devotionis marianae quae in sanctuario Lauretano ostenditur, memoria mysterii incarnationis atque exemplorum evangelicorum Sanctae Familiae Nazarethanae Multi Summi Pontifices apostolicam curam sanctuario Virginis Lauretanae tribuerunt, quae a Benedicto XV patrona aeronautarum proclamata est. Litaniae vero Lauretanae per universam Ecclesiam diffunduntur.

De Communi b. Mariae Virginis: Liturgia Horarum I, praeter sequentia.

Ad Officium lectionis

Lectio Altera

Ex Epístola sancti Ioánnis Pauli II papae pro VII saeculári anniversário Almae Domus Lauretánae (Lettera a Mons. P. Macchi, 15 agosto 1993: Insegnamenti di Giovanni Paolo II, XVI/2, 526-537)

Maria spatium corporale spiritualeque Incarnationis

            Lauretána Alma Domus, non “relíquia” tantum est, sed pótius pretiósa ac vera “icóna”. “Icóna” non veritátum a sénsibus sepositárum, sed uníus evéntus et mystérii, id est Incarnatiónis Verbi.

            Incarnátio quidem, quae intra has sacras paríetes memorátur, statim próprium germanúmque sensum bíblicum recúperat; non enim de mera doctrína ágitur, quae ad uniónem inter divínum et humánum áttinet, sed pótius de evéntu, qui in exácto témporis moménto ac definíto loco áccidit, sicut verba Apóstoli mirabíliter maniféstant: Ubi venit plenitúdo témporis, misit Deus Fílium suum, factum ex mulíere.

            María est Múlier; illa est, ut ita dicámus, spátium eódem témpore corpóreum et spirituále in quo Incarnátio facta est. Sed Domus étiam, in qua vixit, huius rei evocátio est manifésta.

            Memória vitae abscónditae Nazarethánae res certas évocat et vitae próprias ómnium hóminum mulierúmque. Ea nempe sensum sanctitátis famíliae rénovat, repénte osténdens univérsam summam virtútum, quae hódie tam minitátæ sunt, id est fidélitas, vitae obséquium, educátio filiórum, cura oratiónis, et quas christiánae famíliae dénuo inveníre possunt intra paríetes Domus illíus sanctae primae atque exímiae históriae ecclésiae domésticae.

            Domus illa alma commémorat, eódem témpore, magnitúdinem vocatiónis ad vitam consecrátam ac virginitátem pro Dei Regno, quæ praeclárum hábuit inítium in persóna Maríae Vírginis et Matris.

            Iuvénibus deínde, qui innumerábiles petunt peregrinántes ad Domum Matris, iteráre cúpimus ea verba quae olim eis díximus: «Ite ad Maríam, ite cum María … in corde vestro eius “fiat” résonet». Utinam iúvenes, iuxta praecépta Domus Nazarethánae, renováre váleant suam diligéntiam in cathólico laicórum órdine ad Christum in córdibus, famíliis, sciéntia atque societáte restituéndum.

            Iustus ímpetus nostri témporis ad agnoscéndum pro mulíere illum statum qui ad eam pértinet in Ecclésia et societáte, hic vero aptíssimam opportunitátem pervestigatiónis ínvenit. Quia misit Deus Fílium suum, factum ex mulíere, omnes mulíeres, in María, ad talem dignitátem ita elevátae sunt ut áliam illa maiórem cogitári néqueat.

            Nulla theórica considerátio, praetérea, dignitátem humáni labóris exaltáre póterit magis quam scire quod Ipse Fílius Dei Názareth laborávit et vocári permísit fabri fílius.

            Quómodo, dénique, non mentiónem fácere possímus “electiónis páuperum”, quam Ecclésia in Concílio fecit et magis magísque clare póstea confirmávit? Austérae et modéstae sanctae Domus paríetes nos ádmonent Deum Ipsum hanc electiónem inauguravísse in María, quae, sicut légitur in textum conciliarem, «praecéllit inter húmiles ac páuperes Dómini, qui salútem cum fidúcia ab Eo sperant et accípiunt».

            Omni témpore étenim, ad paupertátem et passiónem quod áttinet, locum praecípuum in história Sanctuárii aegróti habuérunt, qui, primi ex ómnibus, peregrinántes ad Almam Domum accurrérunt et eius famam in géntibus diffudérunt. Ubinam céterum illi mélius excipiántur, nisi in Domo Illíus quam in Litaníis Lauretánis invocámus sicut “salútem infirmórum” et “consolatrícem afflictórum”?

            «Hoc Sanctuárium Lauretánum – sicut dixit Ioánnes XXIII – semper pátula fenéstra in univérsum orbem terrárum esse váleat, voces illas arcánas révocans, quae animárum, familiárum populorúmque sanctificatiónem annúntiant».

Responsorium

R/. Vere benedícta tu in muliéribus quia Deus in te pósuit tabernáculum suum. * Consecrábis Dómino multitúdines populórum.    
V/. Quem caeli cápere non póterant, tuo grémio contulísti. * Consecrábis.

Oratio

            Deus, qui promíssa Pátribus adímplens beátam Vírginem Maríam elegísti, ut matrem fíeret Salvatóris, concéde nobis illíus exémpla sectári, cuius humílitas tibi plácuit, et oboediéntia nobis prófuit. Per Dóminum.

IN MARTYROLOGIUM ROMANUM

Addi debet ad diem 10 decembris primo loco elogium quod sequitur:

Beátae Maríae Vírginis de Loreto, in Itália, cuius venerátio ducit ad mystérium Incarnatiónis Verbi Dei pro salúte nostra contemplándum, nos docens ad vocatiónem christiánam aequo ánimo assentíri.